Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Οσμές Ασμάτων

Τον τελευταίο καιρό, ο νοτιάς παίζει περίεργα παιχνίδια με την όσφρησή μου. Φέρνει μια ένταση κι ένα ατυχές, τις περισσότερες φορές, πάντρεμα μυρωδιών, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε συμβιβαστικό διαζύγιο της πραγματικότητας με τις αισθήσεις μου. Εκκρεμεί η υπογραφή μου, πιασμένη κι αυτή απ' την χειρολαβή της όστριας. Πιο δίπλα αιωρείται σαν χιλιογραμμένο φύλλο προόδου μια σχολική τιμωρία: "Οι ιμπεριαλιστικές τάσεις των κορεσμένων λιπιδίων".
Μια χλωμάδα τσιγαρισμένη με καρυκεύματα σε φθηνό λάδι, νυσταγμένοι νεαροί που μπέρδεψαν το αποσμητικό χώρου με το Axe, δεσποινίδες που ίπτανται μέσα σε νεφέλες ανθηρής ματαιοδοξίας, σουπιές που πετούν ιδρωμένα μελάνια, μαθητευόμενοι ασβοί ανεξίτηλης δυσωδίας και κουζίνες, κουζίνες, κουζίνες απ' όλα τα μήκη και πλάτη της γης... Όσα παράθυρα κι ανοίξεις, ορδές οσμών κάνουν έφοδο αδειάζοντας ασφυξιογόνους κάλυκες, τρυπώντας μύτες σαν ετεροχρονισμένα χαμένα παιδικά στοιχήματα, σαν εφηβικά piercings στο στοκαρισμένο πρόσωπο της σοβαροφάνειας.

Αν χώσω τα ακουστικά στη μύτη μου, λες να ημερέψει η μουσική την παραφωνία του ρύγχους; Αν αντιστρέψω για λίγο τις ιδιότητες των αισθητήριων οργάνων κι αρχίσω να μυρίζω με τ' αυτιά; Γιατί μόνο τα μάτια να μιλούν όταν οι περιστάσεις το απαιτούν;
Δυο λευκά καλώδια κρέμονται τώρα απ' τις ρινικές μου κοιλότητες, και σαν σύγχρονος Φραγκλίνος που περιμένει να κεραυνοβοληθεί, πατάω το Play.

Σήκω Βοριά, έλα Νοτιά, φύσα τα κλωνιά μου, να ξεχυθούν, να σκορπιστούν παντού οι ευωδιές μου. Σήκω Βοριά, έλα Νοτιά φυσήξτε τα κλωνιά μου να ξεχυθούν, να σκορπιστούν παντού τα αρώματά μου. Όλων των μύρων τ” άρωμα και η ευωδιά είσαι εσύ. Κανέλα, μοσχοκάλαμο κι” ο νάρδος με τον κρόκο, και ρίζες αρωματικές του Λίβανου και σμύρνα και αλόη, και όποιο μύρο πεις, σε “σένα ευωδιάζουν.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου